Een week onderweg door Oost-Europa

We zijn alweer een week onderweg, tijd voor een update dus! Voor degene die de blog van Jeroen hebben gelezen zal het vast allemaal wat herkenbaar zijn :).

Het is wat meer tekst dan de bedoeling was, maar voor een samenvatting heb ik geen tijd meer. Tevens zit ik nu illegaal op de wifi verbinding van een nabijgelegen restaurantje die ieder moment kan wegvallen :).



Dag 1, Nederland - Duitsland - Oostenrijk - Slovenië
's Ochtends vroeg om half 8 starten we onze 'Balkan roadtrip'. Vervoersmiddel is een oerdegelijke groene Opel Astra uit 1995. Als final touch hebben we de wieldoppen er nog afgehaald om vooral niet uit te stralen dat er bij ons iets te halen valt. We vertrekken met als doel Slovenië te halen, het plaatsje Bled om precies te zijn. Dit plan is alleen mogelijk als er niet teveel tegen zou zitten. Ondanks wat wegwerkzaamheden en een file in Duitsland, wegwerkzaamheden aan een tolweg in Oostenrijk waar we niet overheen mochten maar wel voor mochten betalen, en wat onduidelijke bewegwijzering uiteindelijk om 21.00u 's Avonds in Bled aangekomen. Camping Bled hadden we snel gevonden en daar hebben we in het donker onze tentjes opgezet. Gelukkig hadden we thuis al geoefend, al waren we niet helemaal voorbereid op keiharde grond waar de haringen nogal moeite mee hadden.

Dag 2, Bled (Slovenië)
Toen we sochtends wakker werden bleek tot onze verbazing dat de camping zeer mooi gelegen was tussen twee hoge bergen in. De reden om naar Bled te gaan is voor de meesten het grote meer dat er in de buurt ligt, zo ook voor ons. Creatief dat ze hier zijn genaamd Lake Bled. Het meer is omringd met bergen waarop een kasteeltje is gebouwd en een op het eilandje midden in het meer staat een kerkje. Het kan allemaal erg pictoresque.
Onze dagactiviteit bestaat uit het volgen van het pad rondom het meer, en een klim van zo'n 100 hoogtemeters richting het kasteel. Ondanks dat het maar een wandeling is van zo'n 6 km kost dit ons het grootste deel van de dag. Uiteraard willen we ook naar naar het eilandje in het midden van het meer. Hier kunnen we ons naartoe laten varen of we kunnen er zelf naartoe roeien. We voelen ons te jong om geroeid te worden en kiezen dus voor de 'mannen optie'. Ondanks dat er aan de techniek nog wat bij te schaven valt weten we het eilandje lichtelijk zigzaggend te bereiken, en net binnen het afgesproken uur ook weer het roeibootje heelhuids terug af te leveren.
's Avonds staat er een snelkook pasta maaltijd die we overdag opgepikt hebben in de lokale supermarkt op het menu. Net op het moment dat we de laatste hap genomen hebben gaat het plotseling regenen, en later onweren. We vluchten snel onze tent in in de hoop dat het een korte regenbui zal zijn.

Dag 3, Koper (Slovenië)
De regenbui blijkt een aanhouder en midden in de nacht beginnen we nattigheid te voelen, letterlijk. Na het herstructureren van onze spullen en een verzoek aan de weegoden dat het eindelijk mag stoppen met regen gaan we pogen verder te slapen. Ons verzoek wordt overduidelijk niet gehonoreerd en de nacht bestaat verder uit het tellen van regendruppeltjes en de tijd tussen een lichtflits en een donder. Dit gaat zo door tot we het zo rond een uur of 9 sochtens beu zijn. Het regent ondertussen al 15 uur onafgebroken en we hebben de hoop opgegeven dat het nog droog gaat worden. Na spoedoverleg in de auto besluiten we ons plan om een trektocht in de alpen te doen overboord te gooien. We besluiten eerst in de regen, in onze zwembroek, alle spullen in te pakken en ons richting kust te verplaatsen. Niet dat we verwacten dat het daar wel droog zal zijn maar we willen daar wat grotten gaan bezoeken waar we toch redelijke zekerheid kunnen zijn dat het daar niet regent. In de 2 uur die we nodig hebben om in het plaatsje Koper te komen blijft het regenen. Maar op het moment dat we Koper kunnen zien trekt het opeens open en zien we zowaar de zon. De rest van de dag blijft het stralend weer en zijn we de regenellende al weer snel vergeten. Jeroen en Dennis vinden na een korte zoektocht een overnachting bij een oud omatje, waar zij al hun charmes in de strijd gooien om een prima prijs te onderhandelen voor de kamer.
De rest van de dag spenderen we in Koper wat een zeer aangenaam en mooi havenplaatsje blijkt te zijn.

Dag 4, Skocjan Caves (Slovenië)
Nadat we afscheid hebben genomen van onze gast-oma rijden we door naar de UNESCO Skocjan Caves. We hebben allemaal al verschillende grotten over de hele wereld gezien met wisselend succes, dus worden de verwachtingen ondanks de lyrische review in de Lonely Planet wat getemperd. Dat blijkt echter ongegrond, we zijn het alle drie eens dat dit toch wel de mooiste grotten moeten zijn waar we tot nu toe geweest zijn. De rondleiding bestaat uit een wandeltocht van ongeveer 1,5 uur waar we een fantastisch uitzicht hebben over de ondergrondse rivier. De gids die we hadden was eventjes wennen, laten we het er op houden dat het opvolgen van de orders van deze dame de meest zekere manier was om veilig het einde van de grotten te bereiken. 'Als jullie foto's maken in de grot pak ik jullie camera af en krijgen jullie een dikke boete' was ongeveer de kennismaking.
Nadat we braaf achter onze gids aanhobbelend het einde van de grotten bereikt hebben is er de optie om met de lift terug naar boven te gaan of om zelf in ongeveer 30 min. de beklimming terug omhoog te doen. Overbodig zal vast zijn om te vermelden dat wij, echte mannen, op eigen kracht terug gegaan zijn. Dat bleek een prima keuze gezien de fraaie omgeving waarin we dat mochten doen.
Na het bezoek aan de grotten is het tijd om Slovenië weer achter ons te laten, en in te ruilen voor Kroatië. Ondanks dat we er maar 3 dagen geweest zijn hebben we een zeer positieve indruk van het land. Wat levenstandaard betreft lijkt het vergelijkbaar met Nederland, alleen is het overal een stuk rustiger en is de natuur er erg fraai.
Als we onderweg nog één keer moeten tanken om Kroatië te kunnen halen merken we dat er een band leegloopt, het ventiel blijkt kapot te zijn. De pompbediende blijkt geen engels te kunnenn, maar een collega wijst ons snel naar een blauwe deur aan de overkant van de straat. Blijkt dat we gestrand zijn op 20 meter van de Sloveense ANWB. Het lot lijkt ons goed gezind. Zo'n 15 mins later en 15 euro armer zijn we weer onderweg met gloednieuw (of is het een oud gerepareerd?) ventiel. Aan het einde van de middag zijn we op onze bestemming, Samobor in Kroatië. Samobor willen we gebruiken als uitvalsbasis voor een trektocht in de buurt en voor een bezoek aan de hoofdstad, Zagreb.


Dag 5, Samobor & Zagreb (Kroatië)
Vandaag zetten we een keer de wekker, tegen onze principes in maar liefst om half 8, omdat we zoveel mogelijk van onze enige volledige dag in Kroatië willen maken. In de ochtend rijden we naar het plaatsje Rude van waaruit we een wandeltocht gaan maken naar de top van berg Ostrc, ongeveer 750 meter hoog. De eerste meters van de de tocht liegen er niet om en zijn gelijk erg stijl, wij denken dat het om de eerste bocht vast wel gaat afvlakken. We blijven dit een aantal bochten lang denken maar het wordt soms alleen maar stijler, zelden vlakker. We houden ons voor dat we dit doen omdat het leuk is. Het pad brengt ons langs afgelegen huisjes, waarvan het ene huisje meer het aanzien waard is dan het andere. Zodra de route ons van het asfalt verder stuurt de bossen in wordt het pad wat ruiger en lastiger maar we zetten door tot we bij de top zijn. Mission accomplished. Na de nodige schouderklopjes aan onszelf is een fraai uitzicht over de vallei de beloning voor het harde werk. Na een prettige wandeltocht terug naar de plaats waar we onze auto achter gelaten hebben zijn we uiteindelijk zo'n 2,5 uur onderweg geweest.
Dit laat nog voldoende tijd over om de middag door te brengen in Zagreb. Volgens ons guidebook is 2 dagen een mooie tijd om alle 'attracties' te bezoeken, echter na een halve dag rondslenteren hebben wij alles alweer gezien. Daarbij aangetekend dat we de gewoonte hebben om musea's links te laten liggen, en daar heeft Zagreb er nogal wat van. Het enige museum dat we wel bezocht hebben is het 'Croatian Museum of Naïve Art'. Niet dat we een liefhebber van Naïve Art in ons midden hebben, we hebben helemaal geen idee wat we er in hemelsnaam van moeten verwachten. In het museum zijn een aantal bijzondere en kleurrijke schilderijen tentoongesteld, waarbij enige vorm van uitleg ontbrak. We zijn dus helaas nog steeds niet in staat om te vertellen wat Naïve Art is, maar we zijn een stap dichterbij gekomen.
Nadat we weer terug komen in ons guesthouse zijn we alledrie uitgeput van de dag en doen we niet veel meer dan bekijken wat er allemaal te doen is in Bosnië & Herzegovina. We verwachten later nog een keer terug te komen in Kroatië maar laten het voorlopig links (of letterlijk rechts) liggen omdat Dennis er al een groot deel van gezien heeft.

Dag 6, Jajcje (Bosnië & Herzegovina)
Vandaag gaan we naar Bosnië & Herzegovina. Eland waar we erg benieuwd naar zijn omdat er maar weinig mensen komen en omdat we het voornamelijk alleen maar kennen van de vele oorlogsverhalen uit de jaren '90.
De grensovergang is zoals de meeste. Wachten, de grenswacht vriendelijk begroeten, paspoorten afgeven, vriendelijk lachen en jezelf zo gewoon mogelijk gedragen, paspoorten in ontvangst nemen, even vermelden dat we niks aan te geven hebben en weer met een opgelucht gevoel onze tocht vervolgen.
Het eerste dat we van Bosnië zien zijn wat niet erg bijzondere stadjes, maar als we eenmaal Banja Luka voorbij zijn veranderd het landschap enorm. Hoge, hele hoge, bergen waar we tussendoor rijden langs de Vlda rivier. De maximumsnelheid in heel B & H is 80 km/h dus we hebben wat meer tijd nodig om op plaats van bestemming te komen. De wegen zijn verder prima, maar erg smal en met het nodige bochtenwerk.
Onze eerste bestemming is Jajce, een klein vestigingsstadje midden in de bergen. Een van de hoogtepunten zou de lokale waterval moeten zijn. Deze is echter tijdelijk 'omgeleid' via een soort van wildwaterbaan voor werkzaamheden onder de waterval. Ook dit uitzicht kunnen we best waarderen. Problematischer blijkt het bezoeken van de overige highlights in het stadje omdat we alleen maar briefjes van 50 KM (ongeveer € 25,-) tot onze beschikking hebben. De entree overal maar liefst 1 KM (50 cent voor de mindere rekenaars onder ons) bedraagd en wisselen blijkt niet mogelijk. Waar we bij het museum nog weg konden komen door een euro per persoon te betalen was het vrouwtje bij de catacomben niet over te halen tot het accepteren van een andere munteenheid. Nadat we het uiteindelijk voor elkaar hadden kleiner geld te bemachtigen hebben we de rest van alle bezienswaardigheden meteen meegepakt: de catacombe, het ford met bijbehorend uitzicht en de vestiginsmuur. Andere toeristen die we gezien hebben waren op 1 hand te tellen. In een paar uur hadden we alles gezien en bleek Jajce een aangenaam stadje om onze 1e dag in B & H door te brengen.

Dag 7, Travnik & Sarajevo (Bosnië & Herzegovina)
We gaan Jajce alweer achter ons laten om later op de dag Sarajevo, de hoofdstad van B & H, te bereiken. Maar niet voordat we een dagvullend programma hebben afgelegd. De eerste stop is in de buurt waar 17 kleine watermolens zouden moeten staan op een plaats waar 2 grote meren bij elkaar komen. Dat klinkt misschien wat suf, maar als je er dan toch bent kun je er net zo goed eventjes gaan kijken. Zonder kaart en een allesbehalve duidelijke routeomschrijving (laat staan routebewijzering) bleek dat eventjes helemaal niet zo eventjes te zijn. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat we het niet hebben gevonden, zo snel geven we niet op. Gelukkig bleek het allemaal zeer de moeite waard, ondanks dat een van de watermolentjes de strijd met het water niet had overleefd was het erg schattig allemaal.
Nadat onze fotoshoot ten einde was zetten we koers richting Travnik, waar een verlaten middeleeuws ford het hoogtepunt zou moeten zijn en daarnaast de 'many-coloured mosque' ook nog het bezoeken waard zou moeten zijn.
Eenmaal in Travnik aangekomen (weer met een gemiddelde van zo'n 60 km/uur) hadden we het ford snel gevonden. En zoals dat hoort bij een goed ford was het netjes boven op een berg gebouwd, voor de verandering mochten we weer klimmen dus. Zoals we al een beetje gewend waren van Jajce waren we weer helemaal alleen om het ford te verkennen, wat het allemaal toch wel een stuk specialer maakt. Dat er op de borden in het mini museum geen Engels te vinden was nemen we dan maar op de koop toe. Na het ford gaan we op zoek naar de many-coloured mosque, we hebben wederom geen kaart maar deze moskee zou niet moeilijk te spotten moeten zijn zou je zeggen. Een tijdje later hebben we moskeeën genoeg gevonden, maar ze waren allemaal verdacht kleurloos. Omdat we nog een stuk naar Sarajevo doormoeten besluiten we een verdere zoektocht te staken en Travnik weer achter ons te laten.
Eenmaal in de buurt van Sarajevo aangekomen gaan we op zoek naar de camping die zich aan de rand van de stad zou moeten bevinden. We hebben alleen geen idee waar, de camping staat niet op de zeer sumiere kaart die we tot onze beschikking hebben. Er is accomodatie voldoende in Sarajevo, maar het is alweer een tijdje geleden dat we onze tentjes gebruikt hebben. En, nog veel belangrijker, we reizen natuurlijk low-budget. Om een al lang verhaal niet nog langer te maken, we hebben de camping met redelijk wat pijn en moeite gevonden.
Ondertusssen was het weer tijd om ons gasstelletje tevoorschijn te toveren en een heerlijke pasta maaltijd klaar te gaan maken die we al eerder ingeslagen hadden. Helaas blijkt dat we onze tas met eten in het vorige hotel achtergelaten hebben, en dat we alleen nog droog brood hebben. We besluiten in willekeurige richting op zoek te gaan naar een supermarkt maar dat blijkt nog niet mee te vallen, gelukkig vinden we uiteindelijk een klein buurtwinkeltje. Het is nogal volgepropt en erg onoverzichtelijk, maar een van de klanten blijkt engels te spreken en is bereid ons te helpen. We krijgen zelfs te horen wat de goede en slechte pasta en pastasaus is. Wie zijn wij om dat niet te geloven, dus met de aanbevolen pasta en nog wat andere benodigdheden verlaten we tot amusement van de cassiere voldaan de winkel. Het blijkt een prima maaltijd te zijn. Alweer een mission accomplished!

Dag 8, Sarajevo (Bosnië & Herzegovina)
Ondanks dat de dagen hier lekker warm zijn (20 a 25 graden) blijken de nachten wat kouder, en hebben we aardig liggen koukleumen in de tent. Na een lekker ontbijt met een gebakken eitje is alles weer vergeten en gaan we naar Sarajevo waar we een hele dag voor hebben uitgetrokken. Omdat we nogal een eind buiten het centrum zitten zijn we nog een uur onderweg voordat we er zijn, het grootste gedeelte met de tram. Het straatbeeld onderweg is nogal wisselend. Mooie gebouwen worden afgewisseld met oude vervallen gebouwen waar de vele kogelgaten nog een 'fijne' herinnering zijn aan de oorlog hier nog niet zo lang geleden. Eenmaal in het centrum aangekomen beklimmen (ja, alweer) we eerst een berg voor een suf museum en een fraai uitzicht over de stad. In het museum van 2 kamers en een korte tunnel was een gewapende bewaker die ons nauwlettend in de gaten hield. Wij snapten niet helemaal wat we er in hemelsnaam voor schade aan moesten richten omdat er bijna niks te zien was, misschien een vorm van werkverschaffing.
Rondslenterend door het centrum werden we door de eigenaar van een lokaal burektentje naar binnengeroepen. Onze magen gingen daarmee akkoord en voordat we het misten hadden we een dubbele portie burek voor onze neus staan. Burek bestaat voor zover we konden bepalen voor bladerdeeg en gehakt, blijkbaar een prima combinatie. Een van de klanten in het tentje sprak prima Duits, in tegenstelling tot ons, en dat leidde tot een gesprek over de standaard koetjes en kalfjes. Een van de vrienden van de beste man zorgde voor een wat verassende wending door de nodige groffe seksgrappen te maken, met daarbij het betere uitbeeldwerk. Bij iedere (vrij slechte) grap kreeg Jeroen, tot groot vertier van mij en Dennis, een flinke beuk op zijn schouder. Na onze nieuwe Bosnische vrienden gedag te hebben gezegd hebben we de rest van het centrum van Sarajevo bekeken. Wat vooral opviel was de uiting van vele verschillende geloven, we hebben veel moskeeën, orthodoxe kerken, katholieke kerken en synagoges bezocht. Dit geeft meteen de grote etnische diversiteit van het volk in B & H weer.
Als we weer terug zijn op onze camping draaien we weer een simpele pasta maaltijd in elkaar en maken we ons weer op voor een waarschijnlijk koude nacht.