Bijna in Istanbul

Ok, het is weer veel tekst. Voor de echte liefhebbers dus :).


Dag 9, Visegrad (Bosnië & Hercegovina)
Nadat we onze tent weer ingepakt hebben en alle spullen weer in de auto geladen hebben (het gaat steeds sneller) is het tijd om Sarajevo te verlaten. Logischerwijs is de volgende stop Mostar, de meest bezochte plaats in B & H dichtbij de grens van Kroatië. Niet voor ons, wij willen eerst nog naar Visegrad en Sutjeska National Park helemaal in het oosten van het land. Nou is B & H zo ie zo al 'off the beaten track', maar het oosten is dat zelfs voor Bosniche begrippen. Mooie uitdaging dus, en wat kan er ons nou gebeuren zolang we onze trouwe vierwieler bij hebben.
In Visegrad komen blijkt via een zeer fraaie route niet al te lastig. De reden om Visegrad te bezoeken is voornamelijk de bekende brug die toegang tot het stadje verleend. Ook op deze brug is een Unesco logo geplakt. De brug is fraai en nadat we hem uitgebreid gefotografeerd hebben gaan we het stadje in. We willen een boottocht gaan doen over het water om de Canyons beter te bekijken, dit kunnen we volgens ons guidebook regelen bij het toeristenbureau. Na een korte zoektocht hebben we het touristenbureautje gelokaliseerd, alleen is er niemand te bekennen. Na inspectie blijkt dat het bureautje op Zondag is gesloten, blijkbaar geen goede dag voor toerisme. Omdat we zelf geen bootje kunnen vinden om ons rond te varen besluiten we maar meteen door te gaan naar Sutjeska NP.
Dit betekent voor een groot gedeelte dezelfde weg terug die we zojuist hebben gereden. Jeroen, die achter het stuur zit, voelt zich ondertussen zo vertrouwd op de bosnische wegen dat hij een snelheidscontrole te hard voorbij rijdt. Meteen worden we langs de weg stilgezet en mag Jeroen al zijn papieren inleveren. We zijn geklokt op 75 km/uur waar 60 is toegstaan. We proberen nog onszelf te verdedigen dat we dachten 80 te mogen (wat waar was) en dat ons navigatiesysteem aangaf dat we 80 mochten (wat niet waar was). De diender is echter totaal niet onder de indruk en we krijgen een boete van 40 KM (20 euro). Ondanks onze budget levensstijl kunnen we daar niet echt wakker van liggen. De agent verteld ook nog fijntjes dat we de boete moeten gaan betalen op het politiebureau, in Visegrad dus.... Daar waren we net een half uur geleden. Wederom is de agent niet onder de indruk van onze (weinig indrukwekkende) protesten en zit er niets anders op dan heel het eind weer terug te rijden om de boete te gaan betalen. Eerder zou Jeroen zijn papieren niet terug krijgen. Ome agent had het allemaal uitgedacht. Terug naar Visegrad dus, mooie route, maar na 4x hebben we dat ook wel weer gezien. Met wat geluk vinden we in Visegrad bijna ineens het politiestation, dat alleen in het Cyrillisch staat aangegeven. Daar zijn 6 politieagenten druk bezig met TV kijken en we voelen ons bijna schuldig om dit onderonsje te onderbreken. Het kost de enige Engelssprekende agent nog enige hoofdbrekens om onze papieren in orde te maken. We vervolgen daarna weer onze weg om ons weer te melden bij de flitspatrouille. Gelukkig waren ze er nog en omdat we ditmaal niet te hard aan komen rijden krijgt Jeroen zijn papieren terug.
Omdat onze navigatieprogramma's de weg naar Sutjeska NP niet kennen moeten we ouderwets zelf navigeren via de kaart. Door de smalle bergweggetjes waar we overheen moeten duurt het behoorlijk lang voordat we onze plaats van bestemming bereiken. Ergens midden in het National Park is een hotel te vinden waar we een kamer willen nemen. Hier stuiten we op een receptionist die geen enkel woord Engels of Duits spreekt wat het inchecken wat lastig maakt. Met behulp van de bejaarde tuinman die wat basisschool Duits spreekt komen we eruit. Het is nogal een groot hotel wat vroeger waarschijnlijk best mooi en luxe is geweest, maar waar alles wat we nu aanraken lzon beetje uit elkaar valt. De 20 euro die we per persoon voor een nacht moeten betalen is ook nog eens veruit de duurste kamer die we tot nu toe gehad hebben. s Avonds lijkt er helemaal niemand anders in het hotel te zijn wat het nogal een beetje spooky maakt.

Dag 10, Sutjeska NP en Mostar (Bosnië & Herzegovina)
Omdat we vandaag eerst een trektocht door het NP willen doen, en vervolgens ook nog voor het donker in Mostar willen zijn, staat de wekker om 7 uur. Dat zijn duidelijk geen vakantietijden, maar voor deze keer maken we een uitzondering. Allereerst bezoeken we nog een monument uit de 2e wereldoorlog dat in de buurt op een berg is gebouwd. Het monument hebben we snel gevonden en is best indrukwekkend. We maken de niet al te lange klim naar boven en zijn alle drie volledig buiten adem, iets wat we ook alle drie zo goed mogelijk proberen te verbergen. Reputaties staan op het spel! Gezien onze topcondities moet dat haast wel aan de hoogte liggen
De volgende stop is een waterval ergens midden in het park, waarna we nog een wandeltocht van zo'n 3 uur willen gaan doen. Om bij het startpunt te komen moeten we een afgelegen weggetje hebben dat rechtsreeks een berg op gaat. De eerste kilometers zijn al meteen lastig, van het asfalt wat er ooit lag was niet heel veel meer over. Met het betere stuurwerk en oneindig vertrouwen in de degelijkheid van onze opel astra weten we de poort van het National Park te bereiken. Op dat moment is er helemaal geen asfalt meer en vervolgen we onze weg over een zeer ongelijk grindpad. Ondanks het vertrouwen dat we hebben in onze (volbeladen) Opel blijkt het toch geen 4x4 te zijn en is verder rijden eigenlijk geen optie. In willekeurige richting rondlopen is in B & H ook niet aangeraden vanwege vergeten landmijnen dus zit er niets anders op dan weer terug te gaan.
Onze volgende, en tevens laatste, bestemming in B & H is Mostar en daar zijn we door ons mislukte Sutjeska avontuur al vroeg in de middag. De weg naar Mostar toe is niet de meest makkelijke (die verdomde bergen weer), maar waarschijnlijk wel de meest mooie tot nu toe. Het landschap veranderd regelmatig en verveelt geen moment. De stadjes die we onderweg tegenkomen in Oost-Bosnië zijn wel redelijk troosteloos te noemen, soms zelfs deprimerend. Kapotte huizen, vervallen huizen of niet afgemaakte huizen vullen meestal het straatbeeld.
In Mostar gaan we op zoek naar een hostel dat we aangeraden hebben gekregen van onze vriend in Sarajevo. Iets wat we normaal gesproken niet zouden doen maar het hostel kreeg tevens een goede review in de Lonely Planet. Eenmaal aangekomen werden we al min of meer verwacht omdat er al een telefoontje uit Sarajevo was gekomen.
In Mostar is de grootste bezienswaardigheid de oude brug die in de verschillende oorlogen al 2x is vernield ien ook weer 2x opgebouwd. Daarnaast zijn de mooie smalle middeleeuws ogende straatjes populair onder de toeristen. Dat zal waarschijnlijk ook de reden zijn van de vele souvenirswinkeltjes en terrasjes die het straatbeeld versieren, of verpesten, het is maar hoe je het bekijkt. Voor ons is het hoogtepunt echter de minaret die we mogen beklimmen, een ervaring opzich, dat een fraai uitzicht oplevert over de stad. Omdat we nog wat tijd over hebben voordat we gaan eten hebben we aan de rivier nog ons eigen monument gebouwd, en kandidaat gesteld voor UNESCO.

Dag 11, Roadtrip kust Kroatië & Kotor (Montenegro)
Het is alweer tijd om B & H te verlaten. En dat is jammer, want we hebben ons er uitstekend vermaakt. We zijn zelfs enkele dagen langer gebleven dan gepland, waardoor het lastiger gaat worden om Istanbul nog op tijd te halen. Om deze reden schrappen we onze beoogde stop in Kroatië, Mljet Island. Dat wil niet zeggen dat we niet meer in Kroatië komen, want de snelste weg naar Montenegro is via de kust van Kroatië. Voor velen waarschijnlijk bekend als de weg naar Dubrovnik. Hadden we gisteren een mooie route, de route van vandaag overtreft die van gisteren misschien nog wel in schoonheid. Onderweg stoppen we nog een keer om van het uitzicht over Dubrovnik te genieten, en van het grootste cruiseschip wat we ooit gezien hebben.
Omdat een klein stukje van de kust niet toebehoort aan Kroatië maar aan Bosnië & Herzegovina hebben we vandaag 4 grensovergangen. Gelukkig gaan ze alle 4 even soepel en verliezen we er weinig tijd. In Montenegro is Kotor onze eerste bestemming, een vestigingsstadje aan de kust dat we uiteindelijk na 5 uur rijden bereiken. Omdat we de laatste dagen nogal veel tijd in de auto hebben doorgebracht besluiten we om 2 nachten hier te blijven. We gaan bij de lokale VVV vragen of ze een goed idee hebben voor een slaappaats. Hier worden we geholpen door een zeer mooie jongedame. Ondanks dat het zo ie zo moeilijk is haar iets te weigeren regelt ze een perfecte verblijfplaats voor ons. We hebben voor € 50,- per nacht (samen) ons eigen apartement met balkon en uitzicht op de baai. Daarnaast is het appartement van de meeste gemakken voorzien, inclusief airconditioning wat zeer welkom is met de temperatuur van 31 graden.
's Avonds lopen we alvast door het stadje heen en gaan we op een terrasje kijken naar Real Madrid - Ajax, waarvan ik de uitslag hier vast niet nogmaals hoef te herhalen :).

Dag 12, Kotor (Montenegro)
Vandaag hebben we een hele dag in Kotor, iets wat deze reis nog niet vaak is voorgekomen. De meest uitdagende attractie die de stad te bieden heeft is een klim naar het ford dat gebouwd is op de berg waartegen Kotor gebouwd is. De klim is maar liefst, bij benadering, 1350 treden. Iets dat wij natuurlijk niet kunnen overslaan. Tenslotte, een dag niet geklommen is een dag niet geleefd. Om het maar gehad te hebben, en omdat de temperatuur weer boven de 30 uit gaat komen vandaag, besluiten we de dag te beginnen met de klim. Beneden staat er nog een bord met de waarschuwing dat vermoeidheid ervoor kan zorgen dat je de berg weer af kan vallen. Er is niets dat ons er van gaat weerhouden de top te bereiken. Na een goede 45 minuten klimmen komen we boven aan (lang niet zo moe als we hadden verwacht) en wacht ons naast een enorm gevoel van voldoening en fenomenaal panorama uitzicht over de baai.
De rest van de dag spenderen we rondslenterend door het stadje. Dat met alle kleine steegjes een behoorlijk doolhof is, en waar soms een verassend mooi kerkje om de hoek te vinden is. Ondertussen zijn er 2 enorme cruiseschepen aangemeerd, wat samen met de nodige tourbussen voor een behoorlijke drukte in het stadje zorgt.

Dag 13, Lovcen NP - Cetinje - Ostrog Monastery (Montenegro) & Albanië
Nog een keer een ontbijtje op ons balkon met uitzicht over de baai van Kotor om daarna afscheid te nemen van ons appartement. We hebben vandaag een druk programma, maar weten nog niet helemaal waar we uit gaan komen. Ook in Montenegro hebben we gemerkt dat grote afstanden maken niet vanzelf gaat dus kunnen we vaak moeilijk inschatten hoelang we ergens over gaan doen.
Volgens ons guidebook is de weg over Montenegro's hoogste berg Lovcen, richting Cetinje een van de mooiste routes te wereld. Het is een smalle maar goed geasfalteerde weg naar boven die 25 haarspeldbochten telt dus het is een sterke maag is een vereiste. Na iedere bocht is het uitzicht dat we hebben nog mooier dan de bocht ervoor.
Eenmaal uitgeslingerd is er een mogelijkheid het National Park in te gaan met als letterlijk hoogtepunt een Mausoleum gebouwd pal op de een na hoogste berg (+/- 1750 meter) van Montenegro. Dit betekent nog meer slingeren. Ditmaal over een iets minder mooie weg, met wat minder mooi asfalt, en nog hogere afgronden zonder vangrail. Daarbij nog tegenliggend verkeer maakt het al met al een bijzonder spannende onderneming. Eenmaal boven aangekomen scheiden nog 461 treden ons met het mausoleum, na de beklimming die we gisteren gedaan hebben is dat een eitje voor ons. De beloning na al het harde werken is er dan ook. We staan bovenop een van de hoogste bergen met een waanzinnig uitzicht over de omgeving. Het mausoleum is ook erg fraai, het is voor ons een raadsel hoe ze het in hemelsnaam hebben weten te bouwen op zo'n grote hoogte.
We verlaten het National Park weer met als volgende bestemming Ostrog Monestary, ook dit klooster is hoog in de bergen gebouwd. In een rotsklif, waardoor het klooster één lijkt met te bergen. Tenslotte, wat is de uitdaging van iets bouwen op een eenvoudige plaats?
Onderweg komen we langs Cetinje, de 'Old Royal Capital' zoals op de borden staat aangegeven. Ook in Cetinje staat een Orthodox klooster waar we even een kijkje willen gaan nemen, we zijn er nu toch. Als we eenmaal in het klooster zijn is er een klein niet al te indrukwekkend kerkje waar we in kunnen. Daarna lokaliseren we een bord waarop staat 'hier is het museum, verboden toegang'. Uiteindelijk vraagt er een monnik aan ons waar we vandaag komen waar we hoopvol op antwoorden dat we he-le-maal uit Nederland zijn gekomen, hopende dat dit gesloten deuren opent. Helaas, we hebben alleen toegang tot de kerk en de winkel. Daar passen we voor, en omdat we de monniken ook allemaal maar rare vogels vinden gaan we snel door naar het klooster in Ostrog.
Omdat het klooster bovenop een berg gebouwd is betekent dat weer 10km omhoog rijden. Tot onze verbazing is dit stuk enorm slecht geasfalteerd, of zelfs helemaal niet en erg smal. Het is dus slalommen tussen de gaten door omhoog, en om het serieus spannend te maken soms weer achteruit terug om tegenliggers voorbij te laten. Als we eenmaal bovenop de berg zijn aangekomen bij het klooster trekken we eerst een lange broek aan, dit hoort om respect te tonen maar vooral omdat we anders misschien niet binnenkomen. Het is een bijzonder gezicht, een klooster middenin de berg. Iets dat wij natuurlijk op de foto moeten zetten. Dat wordt echter niet op prijs gesteld en we worden vermaand geen foto's meer te maken. Eenmaal binnen in het klooster zien we voornamelijk mensen (ietwat panisch) zoveel mogelijk kruisjes maken bij de verschillende beelden en schilderijen om ze daarna te kussen. Achteruit de ruimtes weer uit lopen hoort er in het Orthodox blijkbaar ook bij. In een van de ruimtes worden we door een priester tot stilte vermaand die op automatische piloot een gebed aan het opratelen is. In weer een andere ruimte worden we raar aangekeken als we geen kaarsje willen kopen of geld willen doneren. Het is naar onze mening maar een wazig groepje mensen, die ons vervolgens aankijkt alsof wij de rare vogels zijn. Wellicht is dat ook zo omdat de meeste die er komen pelgrims zijn en niet toeristen zoals wij. En dat ondanks we onze lange broek er speciaal voor aangetrokken hadden. Al met al voelen we er ons niet bepaald welkom. In het klooster is verder ook niet zoveel te zien dus staan we snel weer buiten.
We slingeren de berg weer naar beneden, en om er iets langer van te genieten raken we nog een stukje verdwaald en vinden we de weg weer terug met hulp van iemand met een muffinkraampje. Als dank kopen we 3 muffins.
Omdat ons navigatie systeem aangeeft dat we onze eerste bestemming in Albanië nog net voor het donker kunnen halen besluiten we dat te gaan proberen. Wat we van Montenegro tot op heden gezien hebben is best netjes, maar hoe dichter we bij de grens van Albanië komen hoe verpauperder het er allemaal uitziet. De grensovergang richting Albanië, het armste land van Europa, gaat prima. Het wegdek is minder prima, het houdt er zelfs vaak totaal mee op. Stapvoets slalommen tussen de vele gaten door is de enige optie, Albanië is het enige land waar we komen zonder wegenwacht service dus we willen onze auto het liefst nog eventjes heel houden. Af en toe moeten we ook nog uitwijken voor een kudde schapen of enkele koeien. We hebben het idee in een ontwikkelingsland terecht gekomen te zijn maar gaan er van uit dat het allemaal beter gaat worden zodra we verder het land in komen. Omdat we erg langzaam vorderen is het al donker ruim voordat we Shkodra bereikt hebben. Plots zien we een 'Hotel Holiday' langs de weg en besluiten daar te informeren naar een kamer. Het blijkt een zeer fraai hotel te zijn waar we vervolgens de nacht doorbrengen.

Dag 14, Shkodra & Durres (Albanië)
De dag begint waar deze gisteren mee geëindigt is, stuiterend over de weg naar Shkodra. Links en rechts worden we af en toe voorbijgeraasd door Mercedessen. De meeste Albaniërs hebben een Mercedes, voornamelijk gejat in West Europa. Dus mocht er nog iemand op zoek zijn naar zijn of haar Mercedes, Albanië is een goed startpunt. Gelukkig is er eenmaal aangekomen in Shkodra weer asfalt en kunnen we de Albanische rijstijl aanleren. Dat betekent dat er op ieder stukje vrij asfalt gereden kan worden, en voorrang nemen de enige manier is om ergens te komen. In Shkodra bezoeken we het bijgelegen meer, en een groot fort. We hebben al behoorlijk wat forten gezien deze reis, maar dit is met stip de grootste en mooiste tot nu toe. Nadat we het fort hebben gezien rijden we door naar Durres, waar we eerst een slaapplaats zoeken. Volgens de Lonely Planet is er een leuk en goedkoop Bed & Breakfast in een gebouw dat voorheen een Italiaans consulaat was. De kamers zijn slechts € 15,- p.p. en de meest bijzondere waar we ooit geweest zijn. De kamers zijn volledig ingericht met oude antieke spullen, schilderijen, kasten, beelden, boeken etc. etc. Zelfs de kasten zijn nog gevuld met oude kleding. Het lijkt meer op een museum dan op een slaapkamer. De zeer behulpzame mevrouw van de B&B heeft ook meteen een heel verhaal waar het allemaal vandaan komt.
De meeste bezienswaardigheden van Durres hebben we redelijk vlot gezien. Er is een amfitheater, vuurtoren met fraai uitzicht over stad en zee, wat stadsmuren, oude romeinse ruïnes en er is een heuze kermis waar het grootste deel van de lokale jeugd te vinden is.
Het is geen onaardig stadje maar heel bijzonder is het allemaal niet. Gelukkig is het allemaal wel een stuk mooier en beter begaanbaar dan de ervaring van gisteren.

Dag 15 Appollonia & Berat (Albanië)
Omdat de vrouw van ons B&B ons reisplein (verder naar Tirane) niet had goedgekeurd gaan we vandaag naar Appollonia en Berat. We raken gewend aan de wisselvallige omstandigheden van de Albaanse weg en dat we altijd later op de bestemming aan komen dan we vooraf gedacht hadden. Appollonia is een oude romeinse stad waar nog wat ruïnes staan van een tijd dat de stad iets glorieuzer was dan nu. Er hangt een bus of 4 aan ongeïnteresseerde Kosovose schooljeugd tegen de ruïnes aan als we aankomen. Deze zijn vrij snel weer weg waarna we de ruïnes voor onszelf hebben. Even verderop is een groepje Franse archeologen nog flink aan de slag met het opgraven van meer ruïnes, wat het gebied in de toekomst misschien nog indrukwekkender kan maken.
De middag besteden we in Berat, een oud stadje met veel Ottomaanse huisjes uit de 15e eeuw. Zo speciaal dat het onder UNESCO bescherming staat. Het is een behoorlijk doolhof met alle smalle straatjes dus navigeren is geen optie met een incomplete kaart. Nadat we lukraak enkele uren door de straatjes gewandeld hebben kunnen we met een gerust hart concluderen dat we alle highlights gezien hebben. Inclusief minaret-beklimming!

Dag 16 Ohrid (Macedonië)
Vandaag is Dennis jarig, en dat vieren we voornamelijk in een vrolijk met slingers versierde Opel Astra. We gaan Albanië weer achter ons laten en inruilen voor Macedonië. Albanië verlaten is alleen nog niet zo'n eenvoudige opgave omdat we een afslag missen waardoor we een stuk omgaan. Albanen zijn blijkbaar navigatiewonders aangezien zij wel zonder borden op plaats van bestemming kunnen komen. Of zouden zij ook heel de tijd fout rijden.. Volgens goede Albaanse gewoonte gaan 'snelwegen' niet om steden heen maar dwars erdoor, wat ook regelmatig de nodige vertraging oplevert. De enige regel in Albanië lijkt dat er geen regels zijn dus dat zorgt ook voor de nodige bijzondere rituelen. Na zo'n 6,5 uur komen we dan toch op plaats van bestemming aan: Ohrid in Macedonië. Ohrid is gelegend aan een enorm meer, uiteraard lake Ohrid genaamd.
Ohrid is in de zomer nogal een toeristische aangelegendheid, nu valt het gelukkig mee. Een slaapplaats vinden is daarom gelukkig niet al te ingewikkeld, op zon beetje ieder huis in het centrum staat een bordje dat er kamers te huur zijn.
Het resterende deel van de middag wandelen we door Ohrid om daar de beziendwaardigheden te bekijken.

Dag 17, Galicia NP & Lake Ohrid (Macedonië)
Vandaag tijd voor serieuze activiteit, we willen een mountainbike tocht doen door Galicia National Park. Galicia NP is een berg, genaamd Mt. Galicia, die zicht tussen lake Ohrid en Lake Prespa bevindt. Het idee is om deze berg op te fietsen voor een uitzicht over beide meren. De beklimming blijkt nogal een lastige met een behoorlijk hoog stijgingspercentge en zandpaden bezaaid met rotsen. In combinatie met het warme weer een behoorlijke beproeving.
Zo halverwege de beklimming is het kaarsje volledig gedoofd en heeft de berg mij aardig ingemaakt. Gelukkig betekent omdraaien niet alleen een pijnlijke afgang, maar ook een mooie afdaling. Al is het stuiterend over de rotsen lastig afdalen, waarbij we ons zorgen maken of de MTBs hier wel voor gemaakt zijn. Dat blijkt het geval want uiteindelijk komen we weer beneden aan. Plan B is een stuk langs het meer te fietsen, wat eigenlijk een stuk aangenamer is dan afzien op een berg. Langs het meer staan enorm veel hotels, strandtentjes, en van alles en nog wat dat je verwacht bij een bruisend strand. Het enige dat mist zijn de mensen, waardoor het geheel een beetje als een spookstad aandoet.
Als we weer terug aankomen in ons appartement nemen we eerst een zowel verdiende als zeer nodige douche waarna we ons plan gaan maken voor de komende dagen. We willen eigenlijk nog wat dingen in Macedonië doen, maar dit betekent meer kilometers maken en meer haasten om in Istanbul te komen. We besluiten dus meteen naar Griekenland daar nog wat tijd te spenderen.